نسبت کیوتوبین یکی دیگر از ابزارهای اندازه‌گیری عملکرد شرکت‌ها می‌باشد که از طریق تقسیم ارزش بازار شرکت به ارزش دفتری یا ارزش جایگزینی دارائیهای شرکت به دست میآید.
اعتبار هدیه بگیرید و مشارکت کنید
با اعتبار هدیه، از خدمات ویژه استفاده کنید
در بازارکار حسابداری و مالی بدرخشید
خدمات مالی و حسابداری خود را معرفی کنید
این نسبت توسط آقای جیمز توبین در تجزیه‌وتحلیل‌های اقتصاد کلان به‌منظور پیش‌بینی آینده فعالیت‌های سرمایه‌گذاری در سال 1978 مطرح شد. هدف وی برقراری یک رابطه علت و معلومی بین شاخص کیوتوبین و میزان سرمایه‌گذاری انجام‌شده توسط شرکت بود. اگر شاخص کیوتوبین محاسبه‌شده برای شرکت بازار بزرگ‌تر از یک باشد، انگیزه زیادی برای سرمایه‌گذاری وجود دارد، به عبارتی نسبت کیوتوبین بالا، معمولاً نشانه ارزشمندی فرصتهای رشد شرکت می‌باشد. اگر نسبت کیوتوبین کوچک‌تر از یک باشد سرمایه‌گذاری متوقف می‌شود. درصورتی‌که شرکت از تمامی فرصتهای سرمایه‌گذاری بهره‌برداری کند ارزش نهایی گیوتوبین به‌سوی عدد واحد یک میل پیدا می‌کند.
تعریف عملیاتی:
از حاصل تقسیم ارزش بازار دارائیها (ارزش دفتری بدهی بعلاوه ارزش بازار حقوق صاحبان سهام) به ارزش دفتری دارائیهای شرکت به دست میآید (فروغی و همکاران، 1390)
منبع:
فروغی داریوش، سعیدی علی، رسائیان امیر، زارع سحر، (1390)، "تأثیر کیفیت سود بر میزان نگهداری وجه نقد در بورس اوراق بهادار تهران" فصلنامه برنامه و بودجه، سال شانزدهم، دوره دوم، ص 57-82
گردآورنده:
منصوره مجاهد، اعظم باکفایت.
سایر خدمات تیم
در صورت علاقه مندی به یادگیری کامل مبحث تعاریف متغیر ها ، جهت پیش ثبت نام و یا شرکت در دوره ها کلیک کنید.
در صورتی که به مشاوره پیرامون موضوع فوق علاقه دارید کلیک کنید...
ثبت نام و عضویت میز کار
